با توجه به تجربه شما در اداره دانشکده ای با رشته هنرهای دیجیتال، مشکلات بر سر راه آموزش هنرهای دیجیتال را چه میدانید؟

متاسفانه در شرایط کنونی هم در حوزه نرم افزاری و هم در حوزه سخت افزاری مشکلاتی در عرصه هنرهای دیجیتال وجود دارد. با توجه به اینکه هنرهای دیجیتال رشته نوپدیدی است، متخصصاني که در این عرصه تبحر و تجربه و تحصیلات دانشگاهی داشته باشند کم تعداد هستند. به همین دلیل نیاز داریم متخصصین این رشته ها در دانشگاه‌ها تربیت شوند تا امکان آموزش بهتر برای نسل های بعدی فراهم گردد. همچنین در بحث سخت افزاری نیز با توجه به اینکه تجهيزات مورد نیاز این رشته ها بعضاً گران قیمت هستند و هیچکدام در داخل ایران تولید نمی‌شوند، تهیه آنها برای دانشجویان بسیار دشوار است.

امروزه چه فرصت هایی برای دانشجویان هنرهای دیجیتال در جامعه وجود دارد؟

این رشته بازار کار خوب و گسترده ای دارد مثلا در بخش های مختلف رسانه و مطبوعات برای تولید گونه های مختلف محتوا یا در بخش های فنی حوزه فیلم و رادیو یا همچنین در حوزه عکس و خیلی بخش های دیگر به صورتی که پایانی برای آن نمیتوان متصور شد. مصداق این صحبت نیز شمار زیادی از دانشجویان فارغ التحصیل این رشته هستند که در این سال ها توانسته اند به راحتی جذب بازار کار شوند و بدرخشند.

به نظر شما جشنواره ها چه نقشی در رشد آموزشی و فنی هنرمندان دارند؟

از مهم ترین جنبه های برگزاری جشنواره ها میتوان به دو مورد اشاره کرد. نخست جنبه نمایشگاهی جشنواره ها است. جشنواره ها می‌توانند جایی برای عرضه و ارائه آثار و نقد و بررسی و بحث در مورد آن ها باشند که نتیجه آن پرورش افکار و اندیشه های هنرمندان و پیشرفت سطح آثار تولیدی خواهد بود. جنبه دیگر، بحث شکل گیری ارتباطات انسانی است. کسانی که در جشنواره حضور پیدا می‌کنند، می‌توانند دوستانی پیدا کنند که در همان حوزه در جایی دیگر مشغول به کار هستند و ارتباطاتی که بین آن ها برقرار میشود، میتواند در آینده موجبات تولید آثار تازه ای را فراهم آورد.

گفت‌وگو: مهناز پاکدل